De ontmoeting met onze zoon

Wat een week hebben wij achter de rug! Aangekomen op het eiland vonden wij onze kleine mooie jongen. 
Helemaal alleen, we konden niet geloven dat iemand hem daar zou hebben achter gelaten. Maar er was verder niemand te verkennen...
Hoe hij naar ons keek en naar ons lachte, we keken er elkaar aan en dit was onze zoon Tarzan. 

We zorgen voor hem als onze eigen zoon. Hij is lief, hij lacht veel en is gek op spelen. Af en toe is hij net een aapje, hij is gek op klimmen en kan het goed vinden met de dieren op het eiland. Kruipen kan hij als een speer, het is ongelofelijk. Zijn aanwezigheid voelt speciaal, het is echt een geschenk uit de hemel. 

Oooh hij  kruipt er weer vandoor. Volgende week meer!  

Liefs van mij, 

Nora xx